تصویری که توسط یک لنز بر روی صفحه حساس دوربین (CCD) نقش می‌بندد پس از فرایندهای گوناگون تبدیل به فرکانس‌های حامل اطلاعات تصویری گشته و در خروجی دوربین ظاهر می‌گردد. این خروجی از دو طریق قابل انتقال به یک گیرنده می‌باشد. این طریق را بستر انتقال تصویر می‌نامیم.این بستر می‌تواند از طریق سیم (Cable) و یا بدون سیم (Wire Less) و یا فیبر نوری (Fiber) مهیا گردد.الف: انتقال تصویر بصورت بی‌سیم (Wire Less)این روش نیز خود به زیرگروه‌های دیگر بخش پذیر است، مثلا خروجی دوربین مستقیما به ورودی فرستنده‌های آنالوگ وصل گردیده و تصاویر بصورت انالوگ ارسال می‌گردد. گاهی اوقات نیز می‌توان تصاویرخروجی دوربین را پس از تبدیل به کد به صورت دیجیتالی از طریق فرستنده مخصوص خود ارسال نمود. واضح است که گیرنده پس از دریافت تصاویر آن را به صورت انالوگ برگردانده و به ورودی AV مانیتورهای CCTV منتقل خواهد نمود. در اینجا قدرت فرستنده‌ها (وات)، برد مسافت را (در صورتی که مانعی مابین آنتن‌های گیرنده و فرستنده نباشد) مشخص می‌نماید.از راه‌های دیگر انتقال تصویر شبکه کامپیوتری بی‌سیم (Wire Less Lan) می‌باشد. در این روش تصاویر پس از کپچر (Capture) وارد رایانه (PC) شده و سپس در شبکه بی‌سیم که می‌تواند محلی (مثلا در حیطه یک شرکت) و یا از طریق ماهواره از نقطه‌ای به نقطه دیگر انتقال یابد. به صورت مختصر می‌توان گفت در روش‌های انتقال بدون سیم، نوع انانوگ (چه با آنتن‌های معمولی و یا BTS و...) با توجه به نوع باند فرکانسی، فواصل مابین گیرنده، موانع طبیعی، شرایط آب و هوایی و حتی شرایط منظومه‌ای (مانند طوفان‌های خورشیدی) با افت کیفیت ناچیزی مواجه است، لیکن در صورت جابجایی مختصر آنتن‌ها، تصویر به صورت کامل محو نخواهد گشت حتی اگر تصویر دریافتی بسیار نامفهوم و بد باشد، لیکن در نوع دیجیتالی، کیفیت تصویر تقریبا مناسب است اما در صورت جابجایی آنتن‌ها (در مواقع وجود بادهای شدید) با وضوح بودن و یا نبودن تصویر مواجه خواهیم بود. در نوع انتقال از طریق شبکه بی‌سیم (WireLess) کیفیت تصویر در صورت وجود پهنای باند مناسب و تنظیم کیفیت مناسب جهت تصویر (Quality) مطلوب بوده و حتی می‌توان از طریق ماهواره نیز تصاویر را انتقال داد لیکن این روش بسیار پرهزینه خواهد بود. معمولاانتقال تصویر از طریق Lan زنده (Live) نمی‌باشد و ممکن است به صورتReal و یا با فاصله (Delay) مابین فریم‌ها روبرو گردیم.ب: انتقال تصویر از طریق سیم (Cabling)معمول‌ترین راه انتقال تصویر از طریق سیم می‌باشد چرا که اولا امن‌تر است (یعنی اطلاعات ارسالی توسط گیرنده ناشناس مخصوصا در محیط‌های امنیتی قابل دریافت نبوده مگر در بستر حرکت نفوذ نمایند) و نیز در مسافت‌های کوتاه کاملا مقرون به صرفه می‌باشد. در این روش نیز راه‌های گوناگونی وجود دارد که به طور مجمل به آن می‌پردازیم.
1. استفاده از سیمهای هم محور (Coaxiall)پیش‌تر کاربران از این روش استفاده نموده و در اکثر موارد نوع 75Ω آن مرسوم است ده‌ها کتاب و Refrence در این مقوله وجود دارد که فقط با اشاره مختصری از آن می‌گذریم.سیمهای کواکسیال در ده‌ها شکل و با RCهای مختلف در بازار وجود دارد.چیزی که مهم است استانداردهای استفاده از آن می‌باشد مثلا برای انتقال تصویر از طریق سیم کواکسیال RG59 حداکثر تا 250 متر (در منابع مختلف اعداد متفاوتی ارائه شده است) مجوز ما در گردیده و یا مثلا برای سیمهای RG11 حداکثر تا 700 متر و برای 64 تا 400 متر مجاز به کابل گزاری می‌باشیم. محصولاتی که در بازار ایران وجود دارد مانند 4.5C2V نیز حداکثر تا 400 متر قابلیت تصویر مطلوب را داراست. اگر طول کواکسیال‌ها بیش از استانداردهای تعریف شده باشد بعلت بالا رفتن R1 و R2 کیفیت تصویر افت خواهد نمود و حتی برای دوربین ارسال کننده تصویر نیز مضر است. این افت از 30% تا 70% به بالا کلا تصویر غیر استاندارد بوده و حتی موجبات قطع تصویر را نیز فراهم می‌سازد.از نکات بسیار مهم در انتقال تصویر از طریق کواکسیال، نحوه کابل گزاری می‌باشد. هیچگاه نباید این گونه سیم‌ها دچار کشیدگی، له‌شدگی، پیچیدگی و خم خوردگی شدید گردد چرا که با به هم خوردن توپولوژی سیم، کیفیت آن به عنوان بستری برای انتقال تصویر افت نموده و مشکل‌ساز خواهد بود از طرفی همواره سعی بر این باشد که سیم از دوربین تا گیرنده آن مستقیم بوده و حتی الامکان دو یا چند تکه نگردد. در موارد ضروری حتما از طریق لحیم کاری دقیق و با پوشش آلومینیومی و در نهایت استفاده از پوشش‌های حرارتی (وارنیش) استفاده شود.(در ابتدا مغزی‌ها را به هم لحیم نموده سپس پوشش PVC قبلی را روی آن گذاشته و آنگاه سیمهای شیلد را بهم لحیم کرده و با یک ورق آلومینیومی روی شیلدها را پوشانده و در انتها وارنیش را بر روی کل آن می‌کشیم.)از موارد بسیار مهم دیگر تاثیر رطوبت و گرما بر روی سیمهای کواکسیال می‌باشد پس باید مراقب باشیم هیچگاه پوشش خارجی سیم زخمی و یا پاره نگردد.سیم کواکسیال را هرگز در کنار سیمهای برق (مخصوصا فشار قوی) و هنگام BNC زدن (BNC کانکتوری است که سیم کواکسیال را به دوربین و یا گیرنده منتقل می‌کند) پس از انتخاب درست BNC به صورت استاندارد اتصالات انجام می‌‌گیرد. سیمهای کواکسیال هیچگاه نباید در فضای باز و یا همانند سیمهای برق از یک دکل به دکل دیگر کشیده شود و حتما در داخل لوله کابل گذاری گردد.
2. انتقال تصویر از طریق سیمهای بهم تابیده (Twist Pairs)در این روش خروجی تصویر از دوربین به دستگاه انتقال داده شده (TX)و پس از فرایندهای مختلف از طریق یک جفت سیم تابیده (Twist Pairs) به گیرنده (RX) منتقل می‌گردد و سپس آن گیرنده، تصاویر را به شکل قابل فهم دستگاههای گیرنده اصلی (مانیتور، مالتی پلکسر، ماتریس و...) تبدیل کرده و ارسال می‌نماید. در این روش تا 1200 متر می‌توان تصویر را انتقال داد لیکن در مورد کیفیت و زنده بوده (Live) تصاویر بحث‌های گوناگونی وجود دارد که این نیز یکی از راه‌های انتقال تصویر است. جدیدا نیز تلاش‌هایی صورت گرفته تا تصاویر بر روی خطوط داخلی تلفن شرکت و یا کارگاه انتقال یابد و یا از طریق خطوط برق این عمل صورت پذیرد که از این روش‌ها اطلاعات زیادی در دست نیست.
3. انتقال تصویر از طریق فیبر نوری:این متد بسیار شبیه انتقال تصویر از طریق سیم (Cabling) می‌باشد با این تفاوت که تصویر خروجی از دوربین در ابتدا می‌بایست تبدیل به امواج نوری قابل انتقال از فیبر نوری گردد ودر گیرنده عمل عکس آن صورت گرفته تا بتواند تصاویر را دریافت دارد.فیبرهای نوری در دو شکل معمول Single Mode و Multi Mode وجود دارد. در نوع اول (Single Mode)تصاویر تا چندین کیلومتر قابل انتقال می‌باشند لیکن در نوع Multi Mode معمولا محدودیت تا 4 کیلومتر وجود دارد تفاوتهای ساختاری زیادی مابین این دو نوع فیبر وجود دارد لیکن مکانیسم انتقال، شبیه هم نمی‌باشد. این فیبرها در رشته‌های مختلف و پوشش‌های متفاوت (مانند آرمولد) وجود دارد و هر کدام بسته به نوع طراحی بکار برده می‌شود.از مزیت‌های استفاده از فیبر نوری می‌توان امنیت بسیار بالای انتقال تصویر و کیفیت بالای آن نام برد. علاوه بر اینکه در این نوع بسترسازی علاوه بر تصویر، کاربر می‌تواند استفاده‌های دیگری نیز نمایدمن جمله ایجاد یک شبکه کامپیوتری، استفاده به عنوان خطوط تلفن، دیتا، علائم اخطار و...، لیکن هزینه این نوع بستر بسیار گران می‌باشد چرا که تصویر می‌بایست در ابتدا تبدیل به امواج نوری گردد که این عمل با ماژول‌های گران قیمتی میسر می‌شود و در انتها نیز دستگاههایی لازم است که عکس عمل ارسال را انجام دهد. این دستگاهها می‌توانند یک کاناله همراه با ورودی صدا و دیتا باشند و یا با چند ورودی (مالتی پلکس) که می‌تواند مثلا تصاویر هشت دوربین را یک جا انتقال دهند. ضمنا گاهی لازم است فیبرها در مقاطعی بهم جوش بخورند(فوسژن) که این فرایند نیز هزینه‌بر است.استفاده از خطوط تلفن جهت انتقال تصویر:این متد ارزانترین و موفقترین نوع انتقال تصویر بدون در نظر گرفتن بعد مسافت در دنیا می‌باشد. با توجه به اینکه معمولا از کیفیت پایینی نیز برخوردار است.تصاویر می‌توانند با استفاده از کامپیوتر(PC Pase) و یا دستگاههایی که مستقیما از طریق مودم به خطوط تلفن متصل می‌گردند انتقال یابند.کارت‌های متفاوتی با قیمتهای مختلف (با توجه به تعداد ورودیها تصویری یا صوتی نوع Format و یا Safe Ware به کارگرفته شده و Quality تصاویر) در بازار یافت می‌شود. این کارتها مستقیما بر روی مادربرد قرار گرفته و می‌توان از آن جهت انتقال تصویر استعانت جست این کارتها در بردهای شبکه محلی خوب جواب داده لیکن جهت انتقال بر روی خطوط تلفن (چون کامپیوتر می‌بایست مدام روشن باشد) با مشکلات خاصی روبرو خواهیم گشت مگر از مادربردهای گران قیمت که معمولا در سرورها بیشتر استفاده می‌شود کمک بگیریم. ضمنا این کارتها PC Base بوده و در صورت اختلال بر روی سیستم عامل و یا ویروسی شدن کیس با مشکلات عدیده‌ای بوبرو خواهیم شد.البته هم اکنون نیز شما توسط دوربینهای PC Camera تصاویر را انتقال می‌دهید لیکن قضیه کارت‌های فوق‌الذکر بسیار متفاوت و پیشرفته‌تر می‌باشد.در روش دیگر شما می‌توانید از دستگاههایی که در بازار موجود می‌باشد و بدون استفاده از کامپیوتر تصاویر را بر روی خطوط تلفن می‌برند استفاده نمایند. امروزه در فناوری پیشرفته دستگاههایی وجود دارد که چندین تصویر از دوربینهای مختلف را دریافت کرده و پس از مالتی پلکس نمودن آنها به صورت دیجیتالی بر روی هارد رکورد می‌نماید ضمنا به شما این امکان را می‌دهد که بر روی خطوط تلفن نیز آنها را انتقال دهید. در این دستگاهها ویدئو سرور قوی (دستگاهی که تصاویر را جهت انتقال روی خطوط شبکه ویا ارسال به مودم فراهم می‌سازد) وجود دارد که این عملیات را میسر می‌سازد لیکن در هر صورت تصویر دریافتی در طرف دیگر (گیرنده) توسط کامپیوتر صورت می‌پذیرد. یعنی تصویر ارسالی از یکی از طرق فوق الذکر بر روی خطوط تلفن می‌بایست توسط کامییوتر و با یک نرم افزار خاص انجام گردد و البته این تصاویر زنده نبوده و فریم به فریم می‌باشد. در سیستم (Pal) برای دیدن تصاویر بصورت زنده همانند دیدن یک فیلم سینمایی به 24 فریم در ثانیه عکس پیاپیی نیاز داریم و اگر تعداد این فریم‌ها کمتر گردد تصاویر دریافتی مقطع مقطع خواهد بود (این موضوع با Slow Motion بسیار متفاوت است) و حال چرا این مشکل ایجاد می‌گردد. به دلیل سیمهای تلفن یا سیستم‌های فعلی کشورمان PSTN است یعنی بستر حرکت تصویر شما سیستم PSTN بوده و متاسفانه ظرفیت انتقال تلفن 24فریم در ثانیه نیز ارسال می‌کند از طرف دیگر گیرنده نمی‌تواند تمامی آن را جذب نماید. به طور کلی اکثر این دستگاهها توانایی ارسال بر روی خطوط ADSL,ISDN,PSTN و اینترنت را دارا می‌باشند. لیکن اگر به مراکز خطوط ADSL نزدیک باشد (حداکثر 4 تا 5 کیلومتر) باز هم ارسال تصویر بهتری خواهید داشت ولیکن Live نخواهد بود. پس عیب از دستگاهها نبوده و ایراد از بستر حرکت تصویر می‌باشد. مع‌الوصف با این تکنولوژی شما می‌خواهید تصاویر مثلا کارخانه خود را از مکانی به مکانی دیگر و یا منزل خود دریافت نمائید تا به روز شدن سیستم‌های تلفنی فعلی می‌بایست از این روش‌ها استفاده کنید و صد البته دانستن مطالب ذیل خالی از لطف نمی‌باشد.
1. انتقال تصاویر دوربینهای سیاه و سفید بهتر و سریعتر از دوربینهای رنگی است.
2. با کم کردن کیفیت تصاویر (Quality)مثلا از 750X480 به 340X240 سرعت انتقال بالاتر خواهد رفت.
3. استفاده از سیمهای تک زوج به هم تابیده (Twist Pair) از محل اتصال مودم به ورودی سیمهای تلفن که از طرف شرکت مخابرات تعبیه گردیده است.
4. دیدن تصاویر در زمانی که ترافیک خطوط مخابراتی سبک می‌باشد.
5. استفاده از دستگاههای که با فریم بالاتری تصاویر را انتقال می‌دهند و البته گران‌تر نیز می‌باشند.
6. استفاده از مالتی پلکسرهایی که تصاویر Live دارند.
7. استفاده از مودم‌های به نام و استاندارد.
برای کسب اطلاعات بیشتر با ما در ارتباط باشید و درخواست خود را برای ما ارسال کنید.